ანზორ შონია: ქართველ ისტორიკოსებს ვუსაყვედურე საქართველოს სრულყოფილი, ობიექტური ისტორიის უქონლობა, რაც, ეტყობა, შეურაცხყოფად მიიღეს

ავტორი ეხმაურება “საქართველოს რესპუბლიკაში” 29 მაისსა და 1 ივნისს გამოქვეყნებულ წერილებს

გაზეთ “საქართველოს რესპუბლიკაში” (393, 20. I. 2010 წ.) გამოქვეყნდა ჩემი წერილი, რომელშიც გავიზიარე ბატონ შოთა ზოიძის აღშფოთება, რომ პრეზიდენტის ნათქვამმა – “ქართველობა სომხურ ეთნოსს ნიშნავსო” ჩაუშხამა ბათუმელებს შოთა რუსთაველის ბიუსტის დადგმის სიხარული.

იქვე გამოვთქვი გაკვირვება, რომ ბატონ შოთას, ფილოლოგიის დოქტორს, ამ გამოთქმამ რატომ არ გაახსენა უფრო ამაზრზენი რამ, რაც წერია “ქართლის ცხოვრების პირველ ნაწილში, უფრო ზუსტად, თავამდე – “შემოსვლა ალექსანდრესი” და ჩამოვთვალე, თუ რა მიმაჩნდა ქართველი ხალხის საშინელ შეურაცხყოფად:

- თარგამოსმა თავისი შვილიდან ყველაზე ჭკვიანს, ვაჟკაცს, უფროს შვილს ჰაოსს მისცა სამფლობელოს უკეთესი ნახევარი, ხოლო დანარჩენ 7 შვილს მეორე ნახევარი.

- ჰაოსი შვიდივე ძმის განმგებელი იყო და ... კითხვის გაგრძელება »