,ვით დედა-მტკვართან ჭოროხს და ენგურს,
რიონს და ტეხურს, იორს და არაგვს,
აგრეთვე ენას, - ქართულთან მეგრულს,
ხმის ამოიღოს უფლება არ აქვს...
თქვენ დუშმანს სიტყვა უქციეთ საქმედ,
თქვენ სხვა აღძარით თქვენ მარტივ გლეხში;
ვაი სირცხვილო, რუსთველი თარგმნეთ, -
მიჯღარკ-მოჯღარკეთ ქართული ლექსი"

მურმან ლებანიძე

„ვაი, შური საყვარელი,
ღურა მუში მამარდა რე:
რინაშ ნება ქორდასნი
ქიანა მუში მაფართა რე“.
„ხალხური“

„ვაი სულო, საყვარელო,
სიკვდილი რაოდენ მადლია,
ყოფნის ნება რომ იყოს,
ქვეყანა რაოდენ ფართოა“

ძველი და უძველესი აღმოსავლური ტექსტები: ინდური, ტიბეტური, ჩინური, იაპონური ასე იშიფრება და ასე იშიფრებოდა მუდამ, მაგრამ შენგან განსხვავებით, არავის არასოდეს არ უთქვამს, ისინი გადავყაროთო.
XX საუკუნის ადამიანები, თავიანთი საქმეების სხვებზე უკეთესად მცოდნენი, ერთმანეთს შენობით მიმართავდნენ და მეც, მოწყალეო ხელმწიფევ, მომეცი ნება მოგმართო შენობით და არა თქვ ... კითხვის გაგრძელება »