|
|
 | |  |
| მთავარი » 2012 » სექტემბერი » 6 » პასუხი ომარ ხახაშვილს
2:35 PM პასუხი ომარ ხახაშვილს |
საქართველოს რესპუბლიკა
2010-03-17
საქართველოს მოქალაქე და ქართველი სხვადასხვა ცნებებია
{f89fs16langfe1049langnp1033insrsid1641855 გაზეთ "საქართველოს რესპუბლიკაში" (#5, #6. .2010წ.) გამოქვეყნდა ბე ლგიის მოქალაქის ომარ ხახაშვილის წერილი "მიზეზი და შედეგი: სად იღებს სათა ვეს კატასტროფა."
რამდენად სწორია ბატონ ომარ ხახაშვილის შეხედულება საქართველოში მიმდინა რე პროცესებზე და მის მიერ შემოთავაზებული წინადადებები, ეს კომპეტენტური ხალხის გადასაწყვეტია, მაგრამ ჩემი შეშფოთება გამოიწვია მისმა ზოგიერთმა მოსაზრებამ:
"ლოგიკური ჩანს, რომ საქართველოს მოქალაქე ოსები, აფხაზები, სომხები, აზერბა იჯანელები და სხვა ეთნოსები, რომლებსაც საკუთარი ენები და სარწმუნოებები აქვთ, ქართველებად არ ჩაითვლებიან, მაგრამ რა ვუყოთ მეგრელებს, სვანებს, წოვა თუშებს, რომლებსაც თავიანთი ენები აქვთ, ან აჭარლებს, რომელთა ნაწილი მუსულ მანები არიან."
ამისთანა რამ შეიძლება დაეწერა კაცს, რომელსაც წარმოდგენა არა აქვს საქართ ველოზე, ქართველ ხალხზე, საქართველოს ისტორიაზე, მაგრამ ბატონ ომარის დონის პიროვნებისგან ამას ნამდვილად არ მოველოდი.
ჯერ ერთი, როგორ შეიძლება ქართველმა კაცმა სომხებთან, ოსებთან და აზერბაიჯა ნელებთან ახსენოს აფხაზები - ისეთი შთაბეჭდილება რჩება, თითქოს ამას დღევან დელი აფხაზი მეცნიერი წერდეს.
ეტყობა, ბატონი ომარი ძირითადად ბელგიაშია და არ იცნობს მასალებს აფხაზეთზ ე, არა აქვს რეალური წარმოდგენა აფხაზებზე, აფხაზეთში მიმდინარე პროცესებზ ე.
ისტორიული აფხაზები ქართველები იყვნენ, მეგრული ტერიტორიული ჯგუფის წარმ ოამდგენლები, ისევე, როგორც ლაზები და ჭანები.
ერთიან ეგრისის სამეფოს სინამდვილეში აფხაზები წარმოჩინდნენ |-|| საუკუნეებ ში, სწორედ ამ ეპოქიდან აფხაზეთში მცხოვრებ მეგრელებს დაერქვათ აფხაზები. ბ უნებრივია, აფხაზების მშობლიური ენა იყო მეგრული და ისინი |-|| საუკუნეებიდან ქრისტიანები იყვნენ.
უფრო მეტი, თანამედროვე აფხაზებიც ეთნიკურად ძირითადად ქართველები არიან.
მართალია, მათში უმნიშვნელო რაოდენობით (დაახ. 8-10 () ურევია ჩრდილო კავკასიელე ბი, მაგრამ ეს ვერავითარ გავლენას ვერ ახდენს აფხაზების ეთნოსზე.
ამდენად, აფხაზები, ფაქტობრივად ისეთივე ქართველები იყვნენ, როგორც კახელე ბი, იმერლები, გურულები, აჭარლები და ა. შ., მაგრამ სამწუხაროდ, ისტორიული გაუგ ებრობის შედეგად კითხვის ნიშნის ქვეშ დადგა აფხაზების ქართველობა, რასაც მ ივიჩნევ ქართველი პოლიტიკოსებისა და მეცნიერების მიერ დაშვებულ ეროვნული მნიშვნელობის უმძიმეს შეცდომად.
მეორეც, უფრო გამაოგნა ბატონ ომარ ხახაშვილის კითხვამ - "მაგრამ რა ვუყოთ მეგ რელებს, სვანებს, წოვა თუშებს, რომელთაც თავიანთი ენები აქვთ, ან აჭარლებს, რო მელთა ნაწილიც მუსულმანები არიან".
მას ეს კითხვა თურმე გაუჩინა იმ გარემოებამ, რომ საქართველოში მცხოვრები სო მხები, აზერბაიჯანელები, ოსები, აფხაზები და სხვა ეთნოსები, რომლებსაც საკუ თარი ენები და სარწმუნოებები აქვთ, ქართველებად არ მიაჩნიათ.
რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს, ბატონ ომარს მეგრული და სვანური ენები ქარ თული ენისგან ისეთივე განსხვავებული ენები ჰგონია, როგორც სომხური, აზერბა იჯანული და ოსური ენები, ხოლო რადგანაც ის არ ცნობს ქართულ ეთნოსს და მხოლოდ ქართლელი მიაჩნია ეთნოსად, ეტყობა მეგრელი და სვანიც სხვადასხვა ეთნოსები ს წარმომადგენლები ჰგონია.
დამეთანხმებით, ალბათ, რომ ეს არავის არ ეპატიება.
არა და, მან უნდა იცოდეს რომ მეგრელები და სვანები ქართული ეთნოსის, ქართული ენის, ქრისტიანული სარწმუნოების მქონე ჭეშმარიტი ქართველები არიან, ხოლო მ ეგრული და სვანური ენები უძველესი ქართველური ენებია.
დადგენილია, რომ ჩვენს ერთიან ქვეყანას სხვადასხვა ეპოქაში სხვადასხვა სა ხელი ერქვა - "იბერია" (ძვ.წ. |-||| ათასწლეულები) "კოლხეთი" (ძვ.წ. XX-||| საუკუნეები), "ეგრი სი" (ძვ.წ. ||-||| საუკუნეები), "საქართველო" (X|-X|| საუკუნეებიდან), ხოლო მოსახლეობას - "იბ ერები", "კოლხები", "მეგრელები" და "ქართველები", მაგრამ ეს არ იყო დაკავშირებული ეთნიკურ და ენობრივ ცვლილებებთან.
სხვათა შორის, ძველი წელთაღრიცხვის ||| საუკუნეში კიმერიელებისა და სხვა ურდ ოების შემოსევების შედეგად "კოლხეთის სამეფო" დაიშალა და მის ადგილზე წარმო ჩინდა "ეგრისის სამეფო", თუმცა ბერძნები მას ისევ "კოლხეთის სამეფოდ" მოიხსენ იებდნენ, რის გამოც ხალხმა არ იცის, რომ ძველი წელთაღრიცხვის ეპოქაში (||-||| საუ კუნეები) "ეგრისი" და "მეგრელი" ზოგადეროვნული ცნებები იყო, რომელთა ქვეშაც მო იაზრებოდნენ ჩვენი ქვეყნის კუთხეები და მათი მკვიდრები.
ამდენად, ქართული ეთნოსი ათასწლეულებია არსებობს, თუმცა მას სხვადასხვა ეპ ოქაში სხვადასხვა სახელი ერქვა - "იბერიული", "კოლხური", "მეგრული", ხოლო X|-X|| საუკუ ნეებიდან - "ქართული".
უფრო მეტიც: თუ ვენდობით უცხოელ მეცნიერებს, ის ერთ-ერთი უძველესია მსოფლიო ში და სწორედ კავკასიიდან მოხვდნენ იბერები ევროპაში და ასევე ამერიკაშიც.
სამწუხაროდ, ისტორიას არ შემორჩა წყარო, რომელიც მიგვანიშნებს თუ რა ენაზე მეტყველებდნენ უძველესი იბერები, მაგრამ რადგანაც ისინი კოლხების წინაპრ ები არიან, მეცნიერები მიიჩნევენ, რომ "იბერიული ენა" ფაქტობრივად "კოლხური ე ნა" იყო, ხოლო, რაც შეეხება "კოლხურ ენას", ერთმნიშვნელოვნად დადგენილია, რომ ი ს იგივე "მეგრული ენაა".
მართლაც, "იბერიული ენა", რომ იგივე "კოლხური" (მეგრული) ენა იყო, ამაზე ერთგვარა დ მეტყველებს შემდეგი გარემოება - როგორც ცნობილია, ბასკები მიაჩნიათ იბერე ბის შთამომავლებად, ხოლო თანამედროვე ბასკური ენა აშკარად ახლოსაა "კოლხურ " (მეგრულ) ენასთან.
ამდენად "მეგრული ენა" უძველესი ქართველური ენაა, რომელსაც სხვადასხვა ეპოქ აში ერქვა "იბერიული ენა", "კოლხური ენა" და "მეგრული ენა" (ძვ.წ. || საუკუნეებიდან დღემდე).
სხვათა შორის, დაუდგენელია ჩვენს ქვეყანას შორეულ წარსულში რა ტერიტორია ე კავა, მხოლოდ ჰეროდოტეს (ძვ.წ. | ს.) მიერ დატოვებული წყარო იძლევა საშუალებას დ ადგინდეს, რომ კოლხეთის (ეგრისის) სამეფო ძველი წელთაღრიცხვის ეპოქაში (||-| სა უკუნეებში) მოიცავდა ტერიტორიას შავი ზღვიდან კასპიის ზღვამდე, ფაქტობრივ ად, მთელ სამხრეთ კავკასიას, სადაც ცხოვრობდნენ ქართველების წინაპრები - კო ლხები (მეგრელები) და გავრცელებული იყო კოლხური (მეგრული) ენა.
ამ ეპოქაში კოლხეთის (ეგრისის) სამეფოში 20-ზე მეტი სხვადასხვა ტერიტორიული ჯ გუფია დასახელებული, მაგრამ ბერძნები მათ ყველას კოლხებად მოიხსენიებდნე ნ, რაც მეტყველებს იმაზე, რომ ისინი კოლხები იყვნენ, ხოლო სხვადასხვა სახელე ბით იწოდებოდნენ, რადგანაც ცხოვრობდნენ ეგრისის (კოლხეთის) სამეფოს იმ კუთხ ეებში, რომლებსაც ეს სახელები ერქვათ.
ბუნებრივია, მათი მშობლიური ენა იყო მეგრული (კოლხური), რამაც ათქმევინა ბერ ძნებს, რომ ისინი ყველანი მეგრელები (კოლხები) არიან.
როგორც ცნობილია, ძველი წელთაღრიცხვის ||-||| საუკუნეების მიჯნაზე ეგრისის (კო ლხეთის) სამეფო დაიშალა, მის აღმოსავლეთ ნაწილში წარმოჩნდნენ იბერიის და ალ ბანეთის სამეფოები.
რომ არაფერი ვთქვათ ძველი წელთაღრიცხვის |-||| ათასწლეულების "იბერიაზე" და შე მდგომში მის ყოფილ ტერიტორიაზე წარმოჩენილ "კოლხეთის სამეფოზე", რომლებსაც "ქართლის ცხოვრება" საერთოდ არ იცნობს, ის არც იბერიის და ალბანეთის სამეფოე ბს ახსენებს, მაგრამ "იბერიის სამეფოს" ნაცვლად "ქართლის სამეფოს" ახსენებს.
ეტყობა, "ქართლის ცხოვრების" შემქმნელისთვის უცნობი იყო ეს სამეფოები.
ბუნებრივია, რადგანაც იბერიის და ალბანეთის სამეფოებს საფუძველი ჩაუყარე ს ამ სამეფოების ტერიტორიაზე მცხოვრებმა მეგრულმა (კოლხურმა) ტერიტორიულმ ა ჯგუფებმა, იბერებიც და ალბანებიც მეგრელები (კოლხები) იყვნენ ეთნიკურადაც და ენობრივადაც, უფრო ზუსტად - ამ ეპოქიდან იბერიაში მცხოვრებ მეგრელს დაერ ქვა იბერი, ხოლო ალბანეთში მცხოვრებს - ალბანი.
სათანადოდ ალბანურ ენას და იბერიულ (ქართლურ) ენას, რომელსაც შემდგომში ეწო და "ქართული ენა", საფუძვლად დაედო სწორედ მეგრული ენა.
რაც შეეხება აჭარლებს: სამწუხაროდ აჭარა X|| საუკუნეში დაიპყრეს ოსმალებმა დ ა აჭარლების გარკვეული ნაწილი აიძულეს მუსულმანობა მიეღო, მაგრამ აჭარლებ ს არასდროს წამოცდენიათ, რომ ისინი ქართველები არ არიან.
მართალია, თითქმის XX საუკუნემდე პიროვნების ეროვნების მაჩვენებლად სარწმუ ნოება მიიჩნეოდა და ქართველად ითვლებოდა მხოლოდ მართლმადიდებელი ქრისტია ნი, მაგრამ ეს ყოველთვის ასე არ იყო - როგორც ცნობილია, ეგრისის სამეფოში ქრის ტიანობა გავრცელდა |-|| საუკუნეებში, ხოლო იბერიის (ქართლის) სამეფოში || საუკუნ ეში და თითქმის 2-3 საუკუნე იბერებს (ქართლელებს) და მეგრელებს სხვადასხვა სარ წმუნოება ჰქონდათ, მაგრამ ისინი ერთი ეთნოსისა და ერთი ენის მქონე ძმები იყ ვნენ.
სათანადოდ აჭარლების ჭეშმარიტი ქართველობა ეჭვს არ იწვევს.
ამდენად, მეგრელები, სვანები, თუშები და აჭარლები ჭეშმარიტი ქართველები არი ან და ბატონ ომარის კითხვა სრულიად გაუმართლებელია. თუმცა, რა გასაკვირია ე ს კითხვა, როდესაც ბატონ ომარს სომხები, ოსები, აზერბაიჯანელები არათუ პოტე ნციურ, არამედ დღეს უკვე მიაჩნია რეალურ ქართველებად, ვინაიდან ის თვლის, რო მ ქართული ეთნოსი არ არსებობს და ქართლელი ყოფილა თურმე მხოლოდ ეთნოსი, რომ ელსაც შეუქმნია საქართველო, მისი აზრით დღეს საქართველოში ყველა მცხოვრებ ს, მიუხედავად ეთნოსისა, ენისა და სარწმუნოებისა, ჰქვია ქართველი, მაგრამ ვი ღაცეები ამას არ აღიარებენ.
ეტყობა, ბატონ ომარ ხახაშვილი განათლებული კაცია, მაგრამ, ვფიქრობ, მას ისტო რიაზე ბევრი არ უმუშავია, წინააღმდეგ შემთხვევაში გამორიცხულია ასეთი რამ თქვას ქართველმა კაცმა.
სამწუხაროდ, ალბანეთის სამეფო ადრიდანვე მოწყდა ქართულ სინამდვილეს - || საუ კუნეში ის სპარსებმა დაიპყრეს, |X-X საუკუნეებში - თურქ-სელჩუკებმა, რომლებმაც ალბანების სრული ასიმილირება მოახდინეს.
რატომღაც, ქართველი მეცნიერები ნაკლებად ეხებიან ალბანების ვინაობას, მიი ჩნევენ, რომ ისინი ქართველების მონათესავე ხალხი იყო, მაგრამ ამჟამად აღმოჩ ენილია წყარო, რომლის მსგავსი იშვიათია ისტორიაში - ეს არის ბიზანტიური ენც იკლოპედია (|X ს), სადაც ერთმნიშვნელოვნად წერია, რომ ალბანები მეგრელები არია ნ.
ეტყობა, |X საუკუნეშიც კი ალბანები მეგრულად მეტყველებდნენ.
ყოველ შემთხვევაში, ჩვენი ქვეყნის ისტორია ფაქტობრივად, იბერიისა (ქართლის ) და ეგრისის სამეფოების ისტორიაა.
სწორედ ამ სამეფოების გაერთიანებაში იყო ერთიანი ქართული სამეფოს და ერთი ანი ქართველი ერის ჩამოყალიბების არსი.
როგორც აკადემიკოსი რისმაგ გორდეზიანი მიიჩნევს, ხალხის ერთიანობას განს აზღვრავს ხალხის ისტორიული მეხსიერება, რომელიც ქართველ ხალხს შემორჩა კო ლხეთის (ეგრისის) სამეფოს ეპოქიდან, რაც იძლევა საფუძველს ქართული ეთნოსის სათავედ მიჩნეული იქნეს კოლხეთი (ეგრისი).
ეტყობა, ხალხის მახსოვრობას შემორჩა, რომ იბერები და მეგრელები ერთნი იყვნე ნ, რამაც განაპირობა ჩვენი ქვეყნის აღმოსავლეთ-დასავლეთის მკვიდრების მუდ მივი სწრაფვა გაერთიანებისკენ.
სამწუხაროდ, სპარსებმა იბერიაში (ქართლში) მეფობა გააუქმეს (|| ს) და ერისმთავ რობას დაუდეს სათავე, მაგრამ ||| საუკუნეში არაბებმა დაიპყრეს და ერისმთავრო ბაც გააუქმეს.
ფაქტობრივად, იბერია (ქართლი) უკვე ადმინისტრაციული ერთეული არ იყო, მას ფეო დალები მართავდნენ.
|||-X საუკუნეებში ქართლელები გაურბოდნენ არაბების ბატონობას და ეგრისის სამ ეფოში გადადიოდნენ, რამაც განაპირობა შემდგომში ქართულენოვანი რეგიონები ს - იმერეთის, გურიის, რაჭისა და აჭარის წარმოჩენა.
იბერიის (ქართლის) სამეფო ოჯახი იძულებული გახდა სამხრეთ საქართველოში გად ასულიყო, სადაც შეძლო "ქართველთა სამეფოს" ჩამოყალიბება (|X ს).
სხვათა შორის "საქართველოს" და "ქართველის" ტერმინების წარმოჩენას მეცნიერე ბი უკავშირებენ მეგრულ ტერმინებს "ქართის" და "ქორთუს", როგორც დღესაც უწოდებ ენ მეგრელები ქართლს და ქართლელებს.
აღსანიშნავია, რომ ტერმინი "ქართლი" და "ქართლელი" არც ერთ უცხოურ წყაროში არ მოიხსენიება, ხოლო ქართულ წყაროებში გამოჩნდა ერთიან საქართველოს ეპოქაშ ი (X|-X| სს).
|X საუკუნეში ყოფილი იბერიის (ქართლის) სამეფოს ტერიტორია, თბილისის გარდა, გა ნთავისუფლდა არაბების ბატონობისგან და ქართულმა სამეფო-სამთავროებმა დაი წყეს ბრძოლა ჩვენი ქვეყნის გასაერთიანებლად.
ამ ბრძოლაში დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა თუ ვინ დაეუფლებოდა ყოფილ იბერიის (ქა რთლის) ტერიტორიას.
სწორედ ეს შეძლო ეგრის-აფხაზეთის მეფე გიორგი |-მა (861-868 წ.წ.)
სხვათა შორის, ეგრის-აფხაზეთის სამეფოში (||||-X საუკუნეები) დიდი ქართული საქმე ები გაკეთდა:
- ეგრისის ეკლესია გამოეყო ბიზანტიის ეკლესიას და მცხეთის ეპარქიას დაექვე მდებარა.
- ეგრის-აფხაზეთის დედაქალაქი ბედიიდან გადმოტანილი იქნა ქუთაისში, რაც ტერ იტორიულადაც გამართლებული იყო, ვინაიდან იბერიის (ქართლის) სამეფოს ყოფილი ტერიტორია მის შემადგენლობაში იყო.
- ეგრის-აფხაზეთის სამეფოში სახელმწიფო ენა გახდა ქართული ენა.
და ეს მაშინ, როდესაც ეგრის-აფხაზეთის მეფე-დიდებულებს შეეძლოთ მცხეთის ეპა რქია ჭყონდიდის ეკლესიისთვის დაექვემდებარებინათ და სახელმწიფო ენად იბე რიაში (ქართლში) მეგრული ენა დაედგინათ, ვინაიდან იბერია (ქართლი) ეგრის-აფხა ზეთის სამეფოს ჰქონდა შემოერთებული და არა პირიქით.
აშკარაა, მეგრელი დიდებულებისთვის და მეგრელი ხალხისთვის მთავარი იყო ჩვე ნი ქვეყნის გაერთიანება და განსაკუთრებულ მნიშვნელობას არ აძლევდნენ სად იქნებოდა ეკლესიის ცენტრი და რომელი იქნებოდა სახელმწიფო ენა.
ეტყობა, ისინი აცნობიერებდნენ, რომ ქვეყანას ჰქონოდა ერთი ენა და ერთი ეკლე სია - დღეს სანატრელი გაგვიხდა მათი ეროვნული თვითშეგნება.
- სწორედ, ეგრის-აფხაზეთის მეფე ბაგრატ ||| თითქმის 30 წელი ცდილობდა ჩვენი ქვეყნ ის გაერთიანებას და შეძლო კიდევაც.
ბაგრატ ||| გახდა ერთიანი საქართველოს პირველი მეფე (1010წ)
მართალია, ერთიან ქვეყანას გარკვეული ხნის განმავლობაში აფხაზთა სამეფოდ მოიხსენიებდნენ, მაგრამ შემდგომში მას ეწოდა "საქართველოს სამეფო" და მოსახ ლეობას "ქართველები", მისი პირველი მეფის ბაგრატ |||-ის პატივსაცემად, ვინაიდა ნ ის წარმოშობით სამხრეთ ქართველთა სამეფოდან იყო.
ბუნებრივია, ამას არც ეთნიკური, არც ენობრივი და არც სარწმუნოებრივი ცვლილე ბები არ მოჰყოლია.
სწორედ ერთიან საქართველოს ეპოქაში (X|-X|-სს) "საქართველო" და "ქართველი" ისეთივ ე ზოგადეროვნული ცნებები გახდნენ, როგორც ადრეულ ეპოქებში იყვნენ ცნებები : "იბერია" და "იბერი", "კოლხეთი და კოლხი" და "ეგრისი" და "მეგრელი", რომელთა ქვეშაც მოიაზრებოდა ჩვენი ქვეყნის ნებისმიერი კუთხე და მისი მკვიდრები.
ამდენად, ეთნიკური ცნებაა სწორედ "ქართველი", ხოლო ქართლელი ქართული ეთნოსი ს მქონე ისეთივე რიგითი ქართველია, როგორც კახელი, იმერელი, მეგრელი, გურული, აჭარელი და ა. შ. და ქართლელს არ შეუქმნია ერთიანი "საქართველო".
სხვათა შორის, არც ერთ უცხოურ წყაროში "ქართლი" და "ქართლელი" ნახსენები არ არ ის, ხოლო ქართულ წყაროებში წარმოჩინდა X|||-X||-საუკუნეებიდან, უცხოურ წყაროებში ერთიან საქართველოს ეპოქამდე (X|-X|-სს) ჩვენი ქვეყნის აღმოსავლეთ ნაწილს "იბერ იის სამეფოდ" მოიხსენიებდნენ და მოსახლეობას "იბერებად".
აშკარაა, რომ ჩვენი ქვეყნის გაერთიანების ინიციატივა წამოვიდა ეგრის-აფხა ზეთის სამეფოდან და ბაგრატ |||-ის ქვეყნის გასაერთიანებლად ქართულ სამეფო-სა მთავროებთან ბრძოლაში დასაყრდენ ძალას, სწორედ მეგრელი დიდებულები და მეგ რელი ხალხი წარმოადგენდნენ, მათ შორის ლაზები, აფხაზები, ჭანები და მარგველ ები.
სათანადოდ, ვისი შექმნილია "საქართველო", ამას ნებისმიერი დონის მკითხველი მიხვდება.
მეცნიერებს მიაჩნიათ, რომ მონოეთნიკური ერები არ არსებობენ და არც ქართველ ი ერი იქნება გამონაკლისი, მაგრამ თუ რომელიმე ერს აქვს ამისი პრეტენზია, ვფ იქრობ ჩვენ ერთ-ერთი მათგანი ვიქნებით.
მართლაც, ათასწლეულების განმავლობაში იბერიის (ძვ.წ. |-|||-ათასწლეულები), კოლხე თის (ძვ.წ. XX-|||-საუკუნეები), ეგრისის (ძვ.წ. ||-|||-საუკუნეები) საქართველოს (X|-საუკ. დღე მდე) ეპოქებში, გამორიცხულია ქართულ ეთნოსში გარკვეული რაოდენობით უცხო ეთ ნოსი არ შერეულიყო, მაგრამ ისტორიიდან ჩანს, რომ ეს იმდენად უმნიშვნელო იყო, რომ ვერავითარ გავლენას ვერ ახდენდა ქართულ ეთნოსზე.
ყოველ შემთხვევაში, მინდა დავარწმუნო ბატონი ომარ ხახაშვილი, რომ დღეს საქა რთველოში მცხოვრები სხვადასხვა ენისა და ეთნოსის მქონე, რუსულ-აზერბაიჯან ულ-სომხურ-ოსური დიასპორის წარმომადგენლები ქართველები არ არიან, მით უმეტ ეს, მათ ამისი სურვილიც არა აქვთ, თორემ ვისაც ამისი სურვილი აქვს, ყველა ხდებ ა ქართველი და ქართველები ამას არავის უშლიან.
სხვა თუ არაფერი, დიდმა დავით აღმაშენებელმა X| საუკუნის დასაწყისში ქართლშ ი ჩაასახლა 200-ათასზე მეტი ყივჩაღი, მაგრამ ისინი ყველანი გაქართველდნენ და ა რავის არასდროს დაუყენებია რომელიმე ქართლელის ქართველობა ეჭვის ქვეშ.
ყოველივე ზემოთქმულიდან გამომდინარე, შეიძლება ერთმნიშვნელოვნად ითქვას:
- ქართული ეთნოსი ერთ-ერთი უძველესია მსოფლიოში, ეტყობა ამან განაპირობა, რო მ მსოფლიოში არსებული რასებიდან, "კავკასოიდი", "მონგოლოიდი" და "ნეგროიდი", - "კ ავკასოიდის" ქვეშ მოიაზრება თეთრი რასა.
- ქართველი ერი შედგება საერთო წარმომავლობის, ერთი ეთნოსის, ერთი ენისა და ე რთი სარწმუნოების მქონე ტერიტორიული ჯგუფებისაგან- ქართლელები, მეგრელებ ი, კახელები, იმერლები, გურულები, აჭარლები, ქიზიყელები, თუშები, ფშავლები, მო ხევეები, მთიულები, ხევსურები, ინგილოები, ჯავახები, მესხები, სვანები და რაჭ ველები.
- ბუნებრივია, მეგრელები და სვანები ჭეშმარიტი მეგრელები არიან, ხოლო მეგრუ ლი და სვანური ენები ქართველური ენებია.
- უფრო მეტიც, მეგრული ენა უძველესი ეროვნული ენაა, რომელსაც სხვადასხვა ეპო ქაში ერქვა "იბერიული ენა" ().წ.ა. |-||| ათასწლეულები), "კოლხური ენა" (ძვ.წ.ა.XX-||| საუკუნ ეები), "მეგრული ენა" (ძვ.წ.ა ||-საუკუნიდან დღემდე).
სწორედ "მეგრული ენა" დაედო საფუძვლად "იბერიულ" (ქართლურ) ენას, რომელსაც ერთ იანი საქართველოს ეპოქაში (X|-X| საუკუნეები) ეწოდა "ქართული ენა".
- საქართველოში მცხოვრები სხვა ეთნოსის, ენისა და სარწმუნოების მქონე აზერბ აიჯანული, სომხური თუ ოსური დიასპორის წარმომადგენლები ქართველები არ არი ან, მაგრამ ისინი საქართველოს სრულუფლებიანი მოქალაქეები არიან.
ანზორ შონია, ქართველი, საქართველოს მოქალაქე
|
|
ნანახია: 1163 |
დაამატა: ოდორია
|
კომენტარის დამატება შეუძლიათ მხოლოდ დარეგისტრირებულ მომხმარებლებს [ რეგისტრაცია | შესვლა ] | |
 | |  |
|
|
