თე ჩქინი რინა ვაღირ ნარღშა,
მარა თესუ მი თქუანცუ?
ამდღა შურო ქოყინუნცდა,
ჭუმანი გვალო მითუანცუ.
თე სოფელი ართ წამირე,
თიშ თება თოლც აწომირე,
ჩქინი წვალება ვაღირ თიშა,
გიწოილე ვარ აწომილე.
შურ წკონდა დო ჯგამუშელი
ბოლოს არძას მეუღ თავრე,
სკანი ნახანდა, ნამუშერი,
თოლიში მერქას მედინაფე.
ანწი ვარა ქეგაბგათუ
თე ქიანაში ერთი-მორთი,
დო თაქ მითინქ ვათქუასუ,
მუ მოკოდ დო მუშა მობრთი.
სანძღოთ ირო აშათხოზუ,
ღორონთიში სინთე, ორო,
მაზაკვალეფი ქაშაქოსუ,
მეყუნცუ დო მეურც ხოლო.
დოსკიდუნ ფერი მითინ ვარე,
ცოდა არძას ხუც ეკაბუ,
წკვარამიას ხვათახვალე
მინ გიშმურცდო,მინქ ვეკაგუ.
არძა თავრე ულირეფი,
თი ქიანას მიყონუნა.
იალონშე მუმულეფი
ჯვეშებურო ყიონუნა!